Woningzoekenden?
Vorige maand publiceerde het SCP een rapport getiteld ‘Christenen in Nederland. Kerkelijke deelname en christelijke gelovigheid’. De teneur was duidelijk: het bezoeken van kerkdiensten is afgelopen jaren verder afgenomen. Niets nieuws. Wat me het meest trof was een beschrijving over de ontwikkeling van spiritualiteit en vorm van geloven volgens de Amerikaanse socioloog Robert Wuthnow. Hij maakt onderscheid tussen woonspiritualiteit (spirituality of dwelling) en zoekspiritualiteit (spirituality of seeking). Simpel gezegd: je hebt mensen die onderdeel zijn van een geloofsgemeenschap (vroeger vaak binnen de strakke kaders van het geloof) en je hebt mensen die op eigen houtje zoeken naar vluchtige momenten van of samenkomsten voor zingeving; soort van reli-consumenten . Steeds meer mensen vind je in de tweede groep. Voor mij persoonlijk is dat niet genoeg. Ik wil niet alleen maar consumeren, maar ook structureel mijn steentje bijdragen. Dan ontkom je niet aan het collectief in een steeds meer geïndividualiseerde wereld , waar je gelukkig op veel plaatsen nog jezelf mag zijn. Je bouwt mee aan een plaats waar jij en anderen steeds weer kunnen terugkeren als bewoners. Nu nog zo vanzelfsprekend (denk bijvoorbeeld aan de vele kerstdiensten vorige maand), maar minder vanzelfsprekend als iedereen zoeker en reli-consument wordt. Waar kunnen we dan nog wonen?
Reinier van Markus
Gepubliceerd op vrijdag 11 januari 2019 in het Noordhollands Dagblad
