Wel vrijwillig, niet vrijblijvend!
Met interesse heb ik afgelopen tijd berichtgevingen rondom de ramadan (de islamitische vastenmaand) en de presentatie van een rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau over de religieuze beleving van Nederlandse moslims in de media gevolgd. Een uitspraak trok mijn aandacht. Volgens een Nederlandse imam zou “het strikt volgen van de regels” in de aard van de islam zitten, waarna hij vervolgde: “De islam kent nu eenmaal veel regels en rituelen. Je moet vijf keer per dag bidden, vasten tijdens ramadan. Als je dat doet, word je beloond. Doe je het niet, word je gestraft. Je kunt best christen zijn zonder dat je er iets aan doet, voor een moslim is dat veel lastiger.” Alhoewel ik mijzelf niet beschouw als ‘een christen slechts in de naam’, heb ik ook weinig voeling met het geschetste alternatief om te geloven onder een paraplu van geboden en verboden. Volgens mij moet (om toch maar dit dwingende woordje te gebruiken) geloof intrinsiek gemotiveerd zijn, zonder dwang en het klakkeloos opvolgen van geloofsvoorschriften. Stel je daarom zelf altijd de vraag: Waarom doe ik de dingen die ik doe? Als het antwoord is ‘omdat het moet van mijn geloof’, is het denk ik goed om op zoek te gaan naar een dieperliggende motivatie. Wel vrijwillig, niet vrijblijvend!
Reinier van Markus
Gepubliceerd op vrijdag 29 juni 2018 in het Noordhollands Dagblad
