Slachtofferschap: een keuze?
Afgelopen weken trekt er een stroom mensen met verschillende achtergronden (slavernijverleden, seksuele geaardheid, etc.) voorbij in de nieuwsberichten. Alsof het zo moet zijn, lees ik op dit moment ook een boek van de voormalig Britse opperrabbijn Jonathan Sacks (1948–2020), getiteld Moraal, die hierop inhaakt. Hij ageert tegen het slachtofferschap dat op de loer ligt. Hij schrijft onder andere: ‘In een respectabele maatschappij spannen mensen zich in om onrecht en uitbuiting recht te zetten. Er zijn gemarginaliseerde groepen; … groepen die ontzaglijk hebben geleden. Er is alles te zeggen voor een politiek die streeft naar gelijke kansen en menselijke waardigheid. Maar er is een groot verschil tussen een toekomstgerichte politiek en een politiek die zich bezighoudt met grieven uit het verleden; … tussen een cultuur waarin mensen als slachtoffer worden gedefinieerd en een cultuur die echte slachtoffers helpt hun handelingsbekwaamheid en zelfbeschikkingsrecht te herstellen.’ Dit sluit goed aan bij wat de Auschwitzoverlevende en psycholoog Edith Eger stelt: Lijden is universeel, maar slachtofferschap is optioneel. Misbruik, pech, het kwade kan ons overkomen. Echter om slachtoffer te zijn en te blijven heb je zelf in de hand. Wie zichzelf niet beveelt, blijft altijd slachtoffer in en cipier van zijn eigen leven. Waar kiest u voor?
Reinier van Markus
Gepubliceerd op vrijdag 9 juli 2021 in het Noordhollands Dagblad
#slachtoffer #discriminatie
