Herdenken
In Nederland lijkt het een nationale volkssport te worden om feest-en gedenkdagen ter discussie te stellen. Na zwarte piet, wel of geen paaseieren en lichte irritatie over de kerstman in plaats van het kindeke Jezus, lijkt de Dodenherdenking, vandaag 4 mei, de afgelopen weken ter discussie te staan. Enkele jaren geleden is de doelgroep die oorspronkelijk werd herdacht (degenen die omgekomen waren tijdens WOII, waaronder mensen tijdens de grootste massamoord op een specifieke bevolkingsgroep in de recente geschiedenis) al opgerekt naar degenen die zijn omgekomen “in oorlogssituaties en bij vredesoperaties”. Voor sommigen gaat dit niet ver genoeg en hebben het voornemen dit op luidruchtige manier tijden het ‘moment suprème’ kenbaar te maken. De Dikke Van Dale definieert herdenken als: ‘stilstaan bij iets uit het verleden.’ In dit geval betekent dat vanavond twee minuten je mond houden, waarna je weer 525.558 minuten per jaar kunt discussiëren over hoe de invulling in de toekomst eruit kan zien. Met name in het Oude Testament van de Bijbel wordt regelmatig door diverse schrijvers opgeroepen om letterlijk een moment stil te staan bij belangrijke gebeurtenissen uit het verleden, vaak gevolgd door een feest. Het lijkt bij ons als mensen te horen. Een mooie traditie om in stand te houden en niet te verstoren voor eigen belang.
Reinier van Markus
Gepubliceerd op vrijdag 4 mei 2018 in het Noordhollands Dagblad
